Manu

Tamén chamado o home do gharabullo.

Vive no Forte(Boqueixón) é moi simpático e ten un can chamado Dobi cagalla.

O que máis lle gusta é xogar o baloncesto,ver pressing catch e xogar a playstation 2.

É un gran companheiro de Aventura.

Alex

Alex naceu en Santiago pero os 8 anos marchou a Boqueixón, donde actuamente reside.
Gran amigo de Alvaro e Manu, cos que comparte moitas das súas aficcións.
Gústalhe andar en bicicleta, ler, xogar o baloncesto, ir o cine, escribir cancións de hip-hop e xogar a play.
Dedícabos os seguintes versos:
Me muero entero,
se pudren los órganos,
se secan las lágrimas,
en las páginas,
en las que escribo,
en el cascarón en el que vivo,
la peor parte de la muerte,
es que te convierte,
en un frío cuerpo vacio,
por eso yo vivo.

Alvaro

Alvaro é un xoven Santiagues, que vive no barrio das Fontinhas.
Un gran cliente das tendas de Area Central, sobretodo das tendas de videoxogos.
Gustalhe pintar, tocar a guitarra,gustanlhe tamen certos xogos para a playstation, sobre todo o Kingdom Hearts, esta aficción compartea con Alex, e é insuperable co patinete.
Encantalhe a aventura e ler libros de este mesmo tema.
Gustalhe tamén ir o cine.

Quen somos?

Olá, somos uns expertos en descubrimento de muinhos e edificacións antigas.Os nosos nomes son:Alex, Alvaro e Manuel.

Arriba un dos nosos últimos descubrimentos.A ruta dos muinhos en Ardilheiro e Reboredo no concello de Boqueixon, perto(15 km.) de Santiago de Compostela .Un saúdo.

¿Como empezou todo?

Olá, agora vamos a contarvos como empezou todo.

Todo empezou cunha trasnada.Era o cumple de Alex, e decidimos sair pola noite a buscar animais. Era o 27 de outubro e con tan mala sorte que xusto esa noite cambiaba a hora.

Tinhamos pensado sair as 5. Saimos as 4. Non atopamos as chaves e deixamos a porta toda a noite aberta. Saimos so cunha linterna e un movil. Era unha noite de lua chea destas arrepiantes.

Fumos pola estrada os tres xuntos ata o rio. Nesta boa noite facía un calor extranho pero agradable.

Sentiamonos felices. Seguimos polo bosque, atopando desde ratos hasta un raposo que tivemos que escorrentar cun pau.

Atopamos o rio, e por desgracia o caudal estaba demasiado ancho polas chuvias dos dias anteriores.

Traballamos arduamente durante máis de media hora case a cegas so ca luz da linterna e a da lua chea que gozabamos aquela noite facendo unha ponte de paus.

Cruzamos con moitas dificultades.

No outro lado do rio estaba todo cheo de maleza e espinhas que nos foi difícil atravesar e entón atopamos o impensable.

De repente polo agotados e doloridos que estivesemos, polos ruidos entre a maleza que escoitabamos non podiamos apartar a nosa vista daquelo. Quedamos sen fala durante uns minutos ata que Manuel exclamou:

"Un muro de silvas!?"

Era o primeiro dos muinhos que atopamos, e comprendimos que atopáramos un mundo esquecido ata polos vellos do lugar...

Intentamos volver e nesto apagase a luz da linterna.

Paramos a descansar nun tronco cortado que nos serviu de asento.

Volvimos case a cegas, so ca luz do movil, chegamos as 8 da manha a casa de Alex agotados por esta gran aventura.